۱۳۸۷ اردیبهشت ۲۷, جمعه

تشکر و هزاران سپاس

 


گفتم آن پیر کجاست؟ گفت ازین خانه برفت        رخت بر بست و به گردش نرسیدیم و برفت


گفتم آن سایه طوبی که مرا بر سر بود  ؟           گفت : با نور در آمیخت و به افلاک برفت



اولین پنج شنبه پدرم نیز گذشت . سپاس و هزاران درود بر دوستانی که با من ابراز همدردی فرموده و التیام بخش آلامم بودند   . از همه عزیزانی که در اینجا نظر لطفشان شامل حالم شد و عزیزان دیگری که بتوسط ایمیل و یا تلفنی ابراز همدردی و محبت کردند بسیار سپاسگزارم . گر چه بر خود واجب میدانم نهایت امتنان و سپاس مندی خود را با احترامی وافر و دست برسینه بر تک تک شما اعلام دارم ولی متاسفانه و با شرمندگی و با عَرَقی بر جبین ٬ بعلت فرصت بسیار کم ام اجرای این امر واجب فعلن میسور نبوده  و معذرت میخواهم .  امید دارم در آینده خدمت رسیده و شادباش گوی تک تک شما باشم . آخرین تصویر  ِ پیر  ِ دستِ پدر را مضاعف میکنم به یادگار 


و شعر ناقصی ! و متاسفانه ناقصی هم از شهریار و به زبان خودش را هم تقدیم میکنم به شما  و روح پدرم . گویا این روزها بحث سریال تلویزیونی شهریار و اعتراض دختر ایشان داغ است و با اینکه شهریار یکی از بزرگترین مفاخر هنر و ادبیات زبان ترکیست ولی شهریار ... بحث " ولی " را نیز وا مینهم به زمانی فراغتر و فراخ 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر